Deze week was Wouter Bos in het nieuws. Hij werd ondervraagd door de parlementaire enquêtecommissie en dagblad De Pers haalde met een opvallende uitspraak over de kredietcrisis. Het was allemaal zo ingewikkeld.
De kern van de kredietcrisis in 2008-2009 bestond uit de complexiteit van producten die door toezichthouders niet meer te overzien was, betoogde Bos.
Bron: ‘Banken vervallen in oude fouten’
Kijk, dat is nou echte beroepsblindheid. Want als een financieel product zo ingewikkeld is dat zelfs een tóezichthouder het niet meer snapt, wat is dan de enige logische conclusie die je als grote baas moet nemen? Zeg maar, op een schaalverdeling die loopt van „ongezien goedkeuren en toelaten tot de markt” tot „verbieden”?
Wat is er tegenwoordig mis met het oudhollandsche gezegde „bij twijfel niet inhalen”?
Fuikmodel
Aan de ene kant werken financieel advizeurs met heel ingewikkelde financiële producten, aan de andere kant werken ze juist met heel simpele verkooptrucjes.
De reden dat de producten zo ingewikkeld zijn, is om te verstoppen dat je er als argeloze particulier amper mee kunt verdienen (ook niet met groot risico), de reden dat ze simpele trucjes gebruiken is omdat die heel effectief zijn.
In het artikel Uitgekleed – blijven ze ons oplichten vertelt iemand die werkzaam is als financieel advizeur welke techniek hij in zijn gloriedagen toepaste:
- Stel een compleet „financieel plan” op: dan moet de klant met alles op tafel komen, van spaargeld tot en met de lening bij Wehkamp;
- Een effectieve verkoopmethode is de klant bang maken (fud);
- Heeft de klant ook maar één vraag over een product, verkoop de klant dit product dan (de manager zegt: „ga door tot de handtekening”);
- Iemand die voor een bank werkt en een „goede” verkoper is, kan zo 200000 á 300000 euro per jaar verdienen; bij de Postbank kregen sommige verkopers wel een half tot een heel miljoen per jaar aan provisie.
Nog steeds verbaas ik me regelmatig (bijvoorbeeld bij tros Radar) over de spaarproducten die mensen gekocht hebben, waarbij ze na een looptijd van -tig jaar vaak niet eens hun eigen inleg terug krijgen. Trap er toch niet in, mensen!
blafhert 
Van welk geld die provisies van Postbank en ING verkopers betaald worden, werd duidelijk in de uitzending van TROS Radar van 10 september 2012.
In de uitzending was een ING klant te zien, die zo’n 10 jaar geleden een aanbod kreeg van de ING: hij kon zijn hypotheek omsluiten naar een beleggingsproduct, 9% zou het rendement worden.
In werkelijkheid blijkt het rendement lager te zijn: maar ongeveer de helft van wat destijds voorgespiegeld werd door de adviseur. Maar het verhaal is nog niet compleet: er worden ook nog jaarlijks onduidelijke kosten in rekening gebracht. Die kosten zijn zo hoog, dat deze ING klant het fantastische rendement van 0,4% gemiddeld maakt. In plaats van de 200.000 euro van de oude verzekering, waarmee hij zijn huis had kunnen aflossen, ontvangt hij straks maar 64.000 euro.
Zelfs dit is nog niet alles. Want het product dat de ING de klant heeft aangesmeerd, had nooit meer rendement kunnen opleveren dan het oude product.
„De ING heeft hem zijn huis afgepakt”, zo stelde Antoinette Herzenberg samenvattend.